Reżyseria:
Anton CorbijnScenariusz:
Matt GreenhalghZdjęcia:
Martin RuheObsada:
Sam Riley, Samantha Morton, Alexandra Maria Lara, Joe Anderson, James Anthony Pearson, Harry Treadaway, Craig Parkinson, Toby Kebbell, Matthew McNulty (więcej)Opisy(1)
Film Corbijna nie jest grupowym portretem Joy Division. Jest mroczną opowieścią o egzystencjalnych udrękach Iana Curtisa. Reżyser stara się odmitologizować postać wokalisty legendarnej kapeli i pokazać człowieka uwikłanego w świat, w którym sobie nie radzi. Kanwą tej historii jest autobiograficzna książka żony Curtisa - Deborah. Zapewne dlatego Corbijn z muzyki robi istotne, ale jednak tło opowieści, koncentrując się raczej na emocjach bohatera, jego rozterkach, lękach. Oglądamy dramat człowieka, któremu wszystko się wymyka, który traci grunt pod nogami. Nie potrafi odnaleźć się w roli ojca i męża. Ucieka od tego, czemu nie potrafi sprostać, w ramiona innej kobiety. Ale narastające poczucie winy, coraz częstsze ataki epilepsji oraz pogłębiająca się depresja powodują, że nie jest w stanie żyć. Corbijn pokazuje trudne momenty z życia Curtisa, a rewelacyjna kreacja Sama Rileya powoduje, że całkowicie wierzymy w tę postać. (Gutek Film)
(więcej)Recenzje (2)
A black-and-white downer that is overly literal, simple and, in fact, ordinary in every way. The female cast rules the roost, the rest, with the exception of the leading man, are worthless. I enjoyed the raw visuals and the attempt to authentically depict the 1970s, but the concerts lack zest and fail to captivate. Average film, but decent craftsmanship.
()
Never judge a book by its cover, and that goes double for this film. I was probably expecting something more emotional and depressing, and in the end... this is what I got. And what is "this" anyway?! A musical drama about an epileptic singer whose middle name is depression, and who is very much mired in it. Rather than Sam Riley, it was Samantha Morton, whom I first noticed in Elizabeth: The Golden Age, who impressed me with her performance. If Control was meant to evoke depression, it succeeded about 2/3rds of the way through, and much of that was due to the black and white portrayal. In short, a film that didn't meet all my expectations, resulting in some disappointment and a drop in rating. I believe the film got under the skin of many, but I was only slightly impressed.
()